Deze preek was een verslag van de gebedsreis die we samen hebben gemaakt tijdens de gebedsweek die er voorafgaande aan Pasen was.
Welke vreugde bedoelt God voor ons? Het is niet de oppervlakkige vreugde van Palmpasen - daarover de voorgaande zondag. Het is ook niet dat wat we ervaren als het allemaal leuk en voorspoedig gaat. Het is volgens de Bijbel een vrucht van de Geest - iets dat Gods Geest in ons hart geeft. Het is een vreugde die God juist geeft aan hen die uitgeblust zijn, vermoeid, ontmoedigd, in nood. Het is een diepe innerlijke vreugde, waardoor er in alle omstandigheden een loflied in ons hart is.
Maar gedeelde vreugde is ook dubbele vreugde - terwijl gedeelde smart halve smart is. Zo gaat het gezegde. Maar in de praktijk is het vaak precies andersom. We praten elkaar dan de put in. Of we hebben het lastig en gunnen de ander de vreugde niet. Daarom moet het echt beginnen met de vreugde die God geeft.
En tot slot ontdekten we in Gods Woord dat veugde ook een opdracht is. Niet als verplichting, maar als Gods bedoeling voor ons leven. Hoe doe je dat? Hoe werkt dat? Je moet toch niet doen alsof? Het moet toch wel echt zijn? Goed bedoelt een aanstekelijke vreugde - een blijdschap die in ons hart opborrelt - een vreugde die ons getuigenis is - waar God enorm blij mee is. Dat is niet altijd onze cultuur. Maar laat God dan maar onze cultuur veranderen!